23.11.2024 uczestniczyliśmy w Dniu Skupienia Diecezjalnej Diakonii Życia.

Chcemy podzielić się kilkoma refleksjami z tego spotkania.

          Po pierwsze temat aborcji w kontekście projektów nowelizacji ustawy. Czym różni się dziecko przed ukończeniem12 tyg. życia, które można zabić w majestacie prawa, od kilka dni starszego, które jest już jest tym prawem chronione. A przecież nikt mądry nie neguje dziś faktu, że człowiek jest w pełni człowiekiem od momentu poczęcia do naturalnej śmierci. A dziecko chore? Przecież otrzymało od Boga taką samą godność. Czy w XXI wieku zabójstwo ma być traktowane jako leczenie a lekarzy i pielęgniarki należy zmuszać do wykonywania aborcji wbrew sumieniu. Ale nie wystarczy protestować przeciw aborcji. W trakcie pracy w grupach szukaliśmy sposobów i miejsc, gdzie matka wahająca się, jaką podjąć decyzję, może znaleźć wsparcie i pomoc.       

 Po drugie dążenie do wprowadzenia do szkół nowego obowiązkowego przedmiotu: Edukacja zdrowotna. Poza dobrą częścią o zachowaniach prozdrowotnych zawiera całą masę informacji, które prowadzą do deprawacji dzieci i młodzieży. Dzieci (nawet przedszkolne), które zostają przedwcześnie rozbudzone seksualnie, nie rozwijają się prawidłowo, nie nawiązują kontaktów z rówieśnikami, nie rozwijają swoich zainteresowań, szukają jedynie doznania przyjemności w samotności. Program ten zawiera także w myśl ideologii Gendera informacje, że płeć nie jest zdeterminowana biologicznie i jeśli ktoś źle się czuje w „swojej skórze” to może ją zmienić. Decyzję taką mógłby podejmować nawet nastolatek. A jaką trwałość i stabilność mają decyzje podjęte w okresie burzy hormonalnej i buntu przeciw autorytetom dorosłych? Czy jest świadomy jaką cenę przyjdzie mu płacić całe życie? Że już zawsze będzie przyjmował leki hormonalne, które nie są obojętne dla zdrowia fizycznego i psychiki? A jak się ma propagowanie seksu bez zobowiązań do prawa rodziców do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami moralnymi i religijnymi. Jeśli nie podejmiemy intensywnej akcji protestacyjnej nasze dzieci będą programowo demoralizowane.

          Całą naszą pracę i wszystkie przemyślenia ofiarowaliśmy Panu Bogu w trakcie Eucharystii a potem przed Najświętszym Sakramentem przepraszaliśmy Pana za grzechy przeciwko życiu, prosiliśmy o mądrość i siłę do działania dla obrońców życia, o łaskę opamiętania dla promujących kulturę śmierci, a dla rodziców o miłość do wszystkich swoich dzieci.

           Składamy serdeczne podziękowania ks. Marcinowi Budnemu oraz Alicji i Sylwestrowi Śniadała za trud włożony w organizację i poprowadzenie Dnia Skupienia, który był dla nas głębokim przeżyciem duchowym.

                                      Chwała Panu!          Joanna i Wojciech Rogowscy.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł